Onze varkens
Elk jaar hebben we maar liefst drie of vier prachtige nieuwe scharrelvarkens. Prachtige dames met een lekker kontje! Ze arriveren in april als kleine big , groeien als kool en zijn zo mak als een lammetje. Ze zijn erg gezellig en inderdaad erg slim. En kunnen eindeloos dekadent liggen te baggeren en genieten in het zand en de poel.
Onze eerste twee heuse scharrelvarkens, Big en Bessy.
Big was de dochter van Bessy, maar van een hechte moeder-dochterrelatie was geen sprake. Zeker niet als het om eten ging. Dan werd Bessy erg chagerijnig en venijnig. Maar Big was slimmer en sneller, dus zo rooiden ze het wel met z'n twee-en. We hebben -als onervaren varkenshouders- van alles met ze beleefd; voordat we het buitenhok zo hadden dat de dames er in bleven... :-)
Helaas gingen ze in november 2007 naar de slager. Bessy liep wat moeilijk en dat ging maar niet over, en Big alleen hier laten dat kon niet; varkens zijn kudde-dieren en worden niet gelukkig als ze alleen zijn. En de winter is ook niet geschikt om een nieuw biggetje als gezelschap te zoeken.
Eigenlijk zijn ze altijd buiten, hebben daar een slaaphok en grote ren met poel. Ook in de winter zijn ze buiten, tenzij het allemaal te nat wordt. Want koud is niet erg, maar nattigheid is echt niet comfortabel. Dan hebben we nog een speciaal hok in de naastgelegen stal. Dat hok wordt ook gebruik als ze biggetjes hebben. Biggetjes hebben we maar af en toe.
Ze eten de gewone varkensbrok, maar een enkele keer wat groenafval: dat gaat er ook ook al smakkend in. En het duurt nog maar even en dan staan ze als ze de grasmaaier horen al aan het hek. Want we weten uit ervaring: varkens denken maar aan 1 ding: eten of 'is het eetbaar'.
Dat heeft ook gevolgen voor hun verblijf. In de loop der jaren hebben we heel wat bijgeleerd en nu zullen ze niet meer te ontsnappen, en blijft alles heel. Maar daar is wel een schrikdraadje of wat voor nodig....
